12 czerwca 2025 roku w Malborku odbyła się wyjątkowa uroczystość – odsłonięcie pomnika Ignacego Jana Paderewskiego, jednego z Ojców Niepodległości, wybitnego pianisty, kompozytora i męża stanu.
Wydarzenie zgromadziło licznych gości: przedstawicieli władz, instytucji, duchowieństwa, młodzieży oraz mieszkańców Malborka. Paderewski jest również patronem Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Malborku, przed którą stanął pomnik.
Podczas uroczystości głos zabrali m.in. dyrektor Oddziału IPN w Gdańsku i fundator upamiętnienia, dr Marek Szymaniak, Burmistrz Miasta Malborka Marek Charzewski, dyrektor Państwowa Szkoła Muzyczna I st. im. I.J.Paderewskiego w Malborku Marta Osowska-Utrysko oraz dyrektor Muzeum Zamkowe w Malborku, dr hab. Janusz Trupinda. W swoich wystąpieniach podkreślali historyczne znaczenie Paderewskiego i rolę pamięci w budowaniu wspólnoty.
Symbolicznego odsłonięcia pomnika dokonali wspólnie: dr Marek Szymaniak, burmistrz Marek Charzewski, Marta Osowska-Utrysko, dr hab. Janusz Trupinda oraz autor popiersia, rzeźbiarz z ASP w Krakowie, artysta Marek Dryniak. Pomnik został poświęcony przez duchownego, a następnie przybyłe delegacje złożyły kwiaty.
O oprawę muzyczną wydarzenia zadbali nauczyciele Państwowej Szkoły Muzycznej oraz chór złożony z jej uczniów. Po zakończeniu uroczystości, w sali koncertowej PSM odbył się koncert nauczycieli placówki, nawiązujący do twórczości Paderewskiego.
Ignacy Jan Paderewski to jedna z najjaśniejszych postaci w dziejach Polski — artysta światowej sławy, mąż stanu, wizjoner i patriota, który całe swoje życie poświęcił Ojczyźnie. Jego talent pianistyczny i kompozytorski budził podziw na wszystkich kontynentach. Jego koncerty gromadziły tłumy, jego muzyka wzruszała, inspirowała, jednoczyła. A jednak nie zatrzymał się na blasku artystycznych sukcesów.
Paderewski zrozumiał, że sława może być narzędziem. Że fortepian może być orężem walki o wolność. W czasach, gdy Polski nie było na mapie, on mówił o niej na salonach świata. Zabiegał o sprawę niepodległości u prezydentów, polityków i królów. Wzbudzał nadzieję tam, gdzie była jej potrzeba. To także dzięki jego staraniom Polska znalazła się w słynnych czternastu punktach prezydenta Wilsona.
W roku 1919 stanął na czele pierwszego rządu wolnej Polski jako premier i minister spraw zagranicznych. Reprezentował nasz kraj na konferencji wersalskiej, gdzie doprowadził do podpisania traktatu kończącego I wojnę światową. Był nie tylko muzykiem i dyplomatą, ale i architektem niepodległości.
Podczas uroczystości głos zabrali m.in. dyrektor Oddziału IPN w Gdańsku i fundator upamiętnienia, dr Marek Szymaniak, Burmistrz Miasta Malborka Marek Charzewski, dyrektor Państwowa Szkoła Muzyczna I st. im. I.J.Paderewskiego w Malborku Marta Osowska-Utrysko oraz dyrektor Muzeum Zamkowe w Malborku, dr hab. Janusz Trupinda. W swoich wystąpieniach podkreślali historyczne znaczenie Paderewskiego i rolę pamięci w budowaniu wspólnoty.
Symbolicznego odsłonięcia pomnika dokonali wspólnie: dr Marek Szymaniak, burmistrz Marek Charzewski, Marta Osowska-Utrysko, dr hab. Janusz Trupinda oraz autor popiersia, rzeźbiarz z ASP w Krakowie, artysta Marek Dryniak. Pomnik został poświęcony przez duchownego, a następnie przybyłe delegacje złożyły kwiaty.
O oprawę muzyczną wydarzenia zadbali nauczyciele Państwowej Szkoły Muzycznej oraz chór złożony z jej uczniów. Po zakończeniu uroczystości, w sali koncertowej PSM odbył się koncert nauczycieli placówki, nawiązujący do twórczości Paderewskiego.
Ignacy Jan Paderewski to jedna z najjaśniejszych postaci w dziejach Polski — artysta światowej sławy, mąż stanu, wizjoner i patriota, który całe swoje życie poświęcił Ojczyźnie. Jego talent pianistyczny i kompozytorski budził podziw na wszystkich kontynentach. Jego koncerty gromadziły tłumy, jego muzyka wzruszała, inspirowała, jednoczyła. A jednak nie zatrzymał się na blasku artystycznych sukcesów.
Paderewski zrozumiał, że sława może być narzędziem. Że fortepian może być orężem walki o wolność. W czasach, gdy Polski nie było na mapie, on mówił o niej na salonach świata. Zabiegał o sprawę niepodległości u prezydentów, polityków i królów. Wzbudzał nadzieję tam, gdzie była jej potrzeba. To także dzięki jego staraniom Polska znalazła się w słynnych czternastu punktach prezydenta Wilsona.
W roku 1919 stanął na czele pierwszego rządu wolnej Polski jako premier i minister spraw zagranicznych. Reprezentował nasz kraj na konferencji wersalskiej, gdzie doprowadził do podpisania traktatu kończącego I wojnę światową. Był nie tylko muzykiem i dyplomatą, ale i architektem niepodległości.
